Gözler nasıl ki, kalbin nasıl aynasıysa anlamlı sözlerde bence yaşanmışların ve yaşanacakların aynasıdır. Gözler ve bakışlar nasıl ki, insanı anlatıyorsa anlamlı sözlerde geçmişte yaşayan tecrübeleri, yaşanmışları anlatan, ders alınması gereken geçmişten günümüze gelen ibretlik sözlerdir.
Günümüzde var olan bütün sözlerden mutlaka kendimize veya çevremize bir anlam çıkartabiliriz. Fakat herkesin çıkarttığı anlam kendi yaşantısıyla, kendi penceresinden hayata bakış açısıyla sınırlı kalabilir.
“Dostlarınla öyle yaşa ki, düşmanın olduğunda hakkında söyleyecek sözleri olmasın. Düşmanlarınla öyle yaşa ki, dost olduğunda yüzün kızarmasın.”
İşte bu söze günümüzde şapka çıkartılır. Gerçek dost dediğin zaten hiçbir zaman düşman olmaz. Eğer bir gün düşman olacaksa dostun olmamış demektir. Gerçek dost iyi günde, kötü günde, varlıkta ve yoklukta, hastalıkta ve sağlıkta, günahıyla, sevabıyla senin yanında olup seni karşılık gözetmeksizin sever, sayar ve değer verir.
Bugün düşman olanlar, zamanla dost olabiliyorlar. Bu yüzden yüzümüzün kızarmaması için kimsenin aleyhinde konuşmamak, arkadan atıp tutmamak gerekir, diye düşünüyorum. Zaten doğru olanda budur.
Bugün düşman olup bir başkası hakkında atıp tutanları, yarın zamanında arkasından atıp tuttuğu kişilerle yan yana, kol kola gördüğümde inanın midem bulanıyor. Bugün dost olduğun kişiyle yarın düşman olduğunda, tekrardan dost olacaksan, tekrardan birlikte olacaksan çirkefleşmeye, arkadan konuşmaya, yalan yanlış konular hakkında atıp, tutmaya, sırları meydana çıkartmaya hiç gerek yok. Bir insanı hayatından tam silmiş olsan da, bir daha adını dahi anmayacağım, bir ömür boyu görüşmeyeceğim desen bile yaşanmışlara saygı gösterip susmak asalettir.
Keserin ve sapın ters döneceğini nasıl biliyorsak, gün gelip hesabında döneceğini unutmamak gerekir. Aslında bu konuyu sadece dost açılımıyla aktarmamak gerekir. Genel olarak düşünmek gerekirse bugün iş ortaklığı, siyaset yaptığın, aynı kaderi paylaştığın, aynı yerde görev yaptığın, aynı iş ortamında çalıştığın, aynı evi paylaştığın bir kişi zamanında her şey güllük gülistanlıkken dürüst, şerefli, asaletli oluyor da, neden “öküz ölüp, ortaklık bozulunca” sahtekâr, şerefsiz, asaletsiz, dünyanın en adi insanı oluyor. Bir insan ya iyidir, ya da kötüdür.
Öküz ölmeden, ortaklık bozulmadan, pembe düşler içersindeyken arkadan gelecek taşın ağırlığını, taşın düştüğü yerdeki vereceği etkisini, vereceği acıyı ve bırakacağı izleri anlamak mümkün değildir. “Öküz öldü, ortaklık bozuldu” sözünde belirtildiği gibi yaşayanlar daha iyi anlayacaklardır.
En önemlisi dostun kalitelisi, sırdaşın kalitelisi, arkadaşın kalitelisi en önemlisi de düşmanın bile kalitelisiyle karşılaşmanız dileği ile esen kalın.
